نود و هفت نامه

سال 97 شروع شده است. مثل هر سال نشستم و با خودم فکر کردم که اولویت هایم در این سال چه می تواند باشد و دلم می خواهد به کجا برسم، اما هرچقدر که فکر می کنم به این نتیجه می رسم که دلم می خواهد سال شلوغی نداشته باشم. چند سال گذشته سال های شلوغی برایم بوده، سال هایی که شاید به نظر اطرافیان کارهای زیادی در آن انجام نداده ام اما مراحل جدیدی در زندگی ام آغاز شده است.

امسال چند برنامه ساده و هدف مشخص دارم که امیدوارم بتوانم به آن ها برسم

یکم: پسرم به دنیا می آید و این آدم جدید ناشناخته ترین بخش زندگی من خواهد بود، نمی دانم چه اتفاقات خوب و بدی با تولدش در انتظارم خواهد بود برای همین سعی می کنم سالم را برای رسیدگی بیشتر به این موجود نو رسیده خالی کنم تا بتوانم برای او وقت بیشتری بگذارم.

دوم: امتحان جامع و قبول شدن در آن کار مهم دیگری است که باید در یک ماه باقی مانده تا روزهای پایانی اردیبهشت آن را به اتمام برسانم.

سوم: کتاب خواندن، فیلم دیدن و به خصوص آن چیزهایی که مربوط به رشته درسی و نحوه پرورش فرزندم است را پیگیری کنم.

چهارم: تکلیف زبانم را یک بار برای همیشه مشخص کنم و خب برای رسیدن به این موضوع هم برنامه هایی دارم.

این چهار هدف و برنامه مهم ترین بخش زندگی من در سال آینده خواهد بود و امیدوارم بتوانم در آن ها به چیزی که مدنظرم است برسم.