درس+سربازی+ کار= ازدواج در صد سالگی... فرمول زندگی موفق در ایران

غروب بود و توی ماشین برای خرید داشتم جایی می رفتم. طبق معمول رادیو جوان روشن بود و گوش می دادم. یادم نیست کدام برنامه بود ، اما یکی از این ها بود که صدای شنوندگان رادیو و تلفن های شان را پخش می کنند و مجری های شان کلی سر زنده و شاد و بشاش اند و آدم در آن لحظه کلی انرژی می دود توی رگ و خون اش و این همه تناقض را حس می کند.

رادیو شادی می کند ، خودش را به زمین و زمان می کوبد که نمی دانم این خنده های تصنعی را بنشاند روی لب آدم ها ، در مقابل ، آن طرف شیشه های ماشین ، مردمی که در گذر از کوچه و خیابان اند و غم و غصه توی صورتشان می دود.

از این ها که بگذریم ، لا به لای تلفن های پخش شده ، یک آقایی تماس گرفته بودند ، با حرف هایی که زد 24-25 سال بیشتر نداشت. در زمینه های مختلفی مثل کامپیوتر و مکانیک خودرو و... تخصص داشت، فوق دیپلم یکی از این رشته های فنی را داشت ، ازدواج کرده بود و یک فرزند داشت و در حال حاضر سرباز بود. تمام حرفش هم این بود که از ساعت 6 صبح که می رود پادگان تا ساعت 6-5 که بر می گردد، دیگر جایی او را برای کار نمی خواهند ، رمقی هم ندارد برای کار کردن. تنها درخواست اش این بود که این زمان سربازی را طوری به افرادی که این گونه مشکلات دارند تخفیف دهد.

تلفن که قطع شد ، خانم مجری آمد و کلی سر ذوق و شاد بود گفت: " این آقا چرا همه کار زندگیش بر عکسه ، خوب مجبور بود ازدواج کنه؟ میذاشت سربازی ش تموم می شد و بعد می رفت زن می گرفت " شاید حرفش برای یک آدم در این کشور حرفی منطقی باشد اما می خواهم چند جمله را به حرف هایش اضافه کنم. " خوب چه ایرادی داشت ، چرا ازدواج کرده ، این همه دختر که هست ، می رفت دختر بازی و عشق و حالشو می کرد و بعد زن می گرفت ، وقتی همه کارشو کرده بود ..."

اصلا به اسلام و قوانین اش کاری ندارم که چه تاکیداتی بر ازدواج کرده ، به درست یا غلط هم احادیثی این طرف و آن طرف می شنویم که بر ازدواج تاکید می کنند. در کشور های اروپایی هم که ما آن ها را بی دین می دانیم ، نگرانی زیادی برای از بین رفتن بنیان خانواده در بین متفکرین و جامعه شناسان وجود دارد. همه و همه به دنبال این هستند که قوام از دست رفته خانواده را در تمامی کشور ها به این کانون اجتماعی باز گردانند. در تاکید نقش خانواده و تربیت نسل های نو نیز شکی وجود ندارد. این همه همایش و سمینار و برنامه های مختلف می گذارند تا این کانون را احیا کنند ، اما یک نفر می آید و با حرف هایی که تنها نشانه جو گیر شدن است ، تحلیل هایی می کند که هیچ عقل سلیمی آن را قبول ندارد.

هرچه با خودم فکر کردم ، دیدم نمی توانم حرف های این خانم مجری را توجیه کنم، مشکلات سیاسی و اقتصادی ما در کشور باعث شده که مسیر زندگی مان از حالت تعادل خارج شود ، برای رای دادن و همه و همه ی این فعالیت ها در کشور ، باید همه ی مردم هماهنگ شود ، همه باید همکاری کنند، اما برای ابتدایی ترین حقوق یک انسان هیچ کاری نمی شود که هیچ ، اگر کسی هم بخواهد درست زندگی کند آنقدر نحوه ی زندگی اش را زیر سوال می برند که ...