سرما

باز این جا هوا سرد شده و قبل از همه ی این سردی ها ، دل من سرد شده بود ، اینقدر سرد که هر لحظه در معرض خطر یخ زدگی بودم و امکان داشت اینقدر سطح اعصاب ام لغزنده شود که هر دردی سر بخورد و بپرد توی جانم.

امروز اینقدر سرد بودم که تمام روز با پتو این طرف و آن طرف می رفتم ( توی خانه ) دیدم نه این سرما دست بردار نیست از لا به لای لباس های زمستانی ( که تقریبا در همه ی فصل های سال به دلیل مشکلات فنی در ترموستات بدنم ،به راه است ) یک ژاکت کاموایی و یک شلوار بلند جین پیدا کردم و آن ها پوشیدم ، پنجره را هم که نمی شود بست ، چون رطوبت آنقدر بالاست که اگر ببندم اش ، خفه می شود هوای اتاق و نمی توانم دیگر خوب نفس بکشم.

دلم یک بغل گرم می خواهد ، دچار نوعی درد مزمن شدم ، درد ترس از همه چیز ، یک چیزی توی وجودم می دود و می ترساندم از زمین و زمان. این سومین بار ایت که این کتاب های لعنتی را باز کردم و باز کسی کارش به بیمارستان و این چیز ها کشید ، راستش از دست زدن به کتاب های منفور مکانیک از جمله انواع و اقسام ریاضی ها می ترسم.